همه چیز درباره هورمون کورتیزول | از استرس تا سلامت

  • تاریخ انتشار 19 تیر 1404
  • تاریخ بروزرسانی 18 تیر 1404
  • زمان مطالعه 13 دقیقه

کورتیزول که اغلب از آن به عنوان «هورمون استرس» یاد می‌شود، یکی از مهم‌ترین هورمون‌های استروئیدی در بدن انسان است که نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم، پاسخ‌های ایمنی، فشار خون و واکنش به استرس ایفا می‌کند. این هورمون توسط غده فوق‌کلیه ترشح می‌شود و سطح آن در بدن به طور طبیعی تحت تأثیر چرخه شبانه‌روزی، فعالیت‌های بدنی، وضعیت روانی و عوامل محیطی قرار دارد. اگرچه کورتیزول برای بقا و عملکرد طبیعی بدن ضروری است، اما افزایش یا کاهش مزمن آن می‌تواند منجر به مشکلات جسمی و روانی متعددی شود؛ از جمله اختلالات خواب، ضعف سیستم ایمنی، افزایش وزن، اضطراب و اختلالات متابولیکی. در این مقاله، به بررسی جامع عملکرد، تنظیم، عوامل مؤثر بر ترشح و اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت کورتیزول بر سلامت انسان پرداخته خواهد شد.

 

هورمون کورتیزول چیست؟

کورتیزول یک هورمون استروئیدی از خانواده گلوکوکورتیکوئیدهاست که توسط بخش قشری غده فوق‌کلیه (آدرنال) ترشح می‌شود. این هورمون نقش حیاتی در حفظ تعادل بدن (هومئوستاز) دارد و عملکردهای گوناگونی را در سیستم‌های مختلف بدن ایفا می‌کند. کورتیزول به‌ویژه به‌عنوان هورمون اصلی در پاسخ به استرس شناخته می‌شود، اما فعالیت آن بسیار گسترده‌تر از این عنوان است.

ترشح کورتیزول تحت کنترل یک محور هورمونی به نام محور هیپوتالاموس–هیپوفیز–آدرنال (HPA) قرار دارد. وقتی بدن در شرایط استرس‌زا یا تهدیدکننده قرار می‌گیرد، هیپوتالاموس ابتدا هورمونی به نام CRH (هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین) ترشح می‌کند. این هورمون، غده هیپوفیز را تحریک می‌کند تا ACTH (هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک) ترشح کند، و در نهایت ACTH به غده فوق کلیه فرمان ترشح کورتیزول می‌دهد.

کورتیزول در حالت طبیعی، در طول شبانه‌روز به‌صورت ریتمی ترشح می‌شود. معمولاً سطح آن در صبح هنگام بیدار شدن بالاست (برای آماده‌سازی بدن جهت فعالیت روزانه) و در شب هنگام خواب پایین می‌آید.

نقش‌ها و وظایف کورتیزول در بدن

 1. تنظیم متابولیسم: کورتیزول باعث افزایش گلوکز خون از طریق تحریک کبد برای ساخت قند (گلوکونئوژنز) می‌شود. همچنین تجزیه چربی‌ها و پروتئین‌ها را افزایش می‌دهد تا انرژی لازم برای مقابله با استرس تأمین شود.

 2. تعدیل پاسخ ایمنی و التهابی: کورتیزول فعالیت بیش‌ازحد سیستم ایمنی را مهار کرده و پاسخ‌های التهابی را کاهش می‌دهد. به همین دلیل، داروهای کورتونی (مثل پردنیزولون) که نسخه مصنوعی کورتیزول هستند، برای درمان بیماری‌های التهابی و خودایمنی استفاده می‌شوند.

 3. حفظ فشار خون: کورتیزول با تأثیر بر گیرنده‌های خاصی در دیواره رگ‌ها به حفظ فشار خون طبیعی کمک می‌کند.

 4. تنظیم چرخه خواب و بیداری: کورتیزول در تنظیم ریتم شبانه‌روزی بدن (ساعت زیستی) نقش دارد و به بیدار شدن در صبح و هوشیاری در طول روز کمک می‌کند.

5. تأثیر بر خلق‌وخو و عملکرد شناختی: سطح کورتیزول با وضعیت روانی و عملکرد مغز مرتبط است. افزایش یا کاهش بیش از حد آن می‌تواند منجر به اضطراب، افسردگی یا مشکلات حافظه شود.

کورتیزول و استرس

در مواجهه با استرس (اعم از جسمی، روانی یا محیطی)، کورتیزول ترشح می‌شود تا بدن را برای پاسخ دادن به شرایط بحرانی آماده کند. این پاسخ با نام “پاسخ جنگ یا گریز” شناخته می‌شود. کورتیزول با افزایش سطح قند خون، تأمین انرژی، کاهش درد و سرکوب عملکردهای غیرضروری، به فرد کمک می‌کند تا با استرس مقابله کند.

با این حال، افزایش مزمن کورتیزول (مثلاً در استرس‌های طولانی‌مدت) می‌تواند آثار منفی زیادی داشته باشد، مانند:

  • ضعف سیستم ایمنی
  • افزایش فشار خون
  • چاقی شکمی
  • اختلال در خواب
  • مشکلات گوارشی
  •  اضطراب و افسردگی

اختلالات مرتبط با کورتیزول

 • بیماری کوشینگ: در اثر افزایش بیش از حد کورتیزول، که می‌تواند به دلایل درونی (مانند تومور در غده هیپوفیز یا فوق کلیه) یا بیرونی (مصرف طولانی‌مدت داروهای کورتونی) رخ دهد. علائم آن شامل چاقی تنه‌ای، صورت گرد، نازک شدن پوست و ضعف عضلات است.

 • بیماری آدیسون: کاهش شدید کورتیزول به دلیل نارسایی غده فوق‌کلیه. علائم آن شامل خستگی مزمن، کاهش وزن، افت فشار خون و تیرگی پوست می‌شود.

نتیجه‌گیری

کورتیزول یک هورمون کلیدی در بدن انسان است که تعادل بین عملکردهای فیزیولوژیکی مختلف، به‌ویژه در شرایط استرس‌زا را حفظ می‌کند. تنظیم دقیق سطح کورتیزول برای سلامت عمومی بدن ضروری است و هرگونه اختلال در ترشح آن می‌تواند پیامدهای جدی به همراه داشته باشد. شناخت عملکرد کورتیزول به ما کمک می‌کند تا تأثیر استرس را بر سلامت جسم و روان بهتر درک کنیم و راهکارهایی برای مدیریت آن بیابیم.

 

علائم رایج کورتیزول بالا

علائم رایج کورتیزول بالا (که به آن هایپرکورتیزولیسم گفته می‌شود) معمولاً در اثر استرس مزمن، بیماری کوشینگ یا مصرف طولانی‌مدت داروهای کورتونی (مثل پردنیزولون) بروز می‌کند. در ادامه، رایج‌ترین علائم افزایش کورتیزول را به زبان ساده آوردیم:

علائم جسمی کورتیزول بالا:

  1.  چاقی شکمی (تجمع چربی در ناحیه شکم، در حالی که دست و پا لاغر می‌مانند)
  2.  صورت گرد و پف‌دار (به شکل ماه کامل – معروف به moon face)
  3.  پوست نازک و شکننده
  4.  کبودی آسان پوست بدون دلیل مشخص
  5.  ترک‌های پوستی بنفش یا صورتی (مخصوصاً روی شکم، ران یا بازو)
  6.  ضعف عضلات، به‌ویژه در پاها و بازوها
  7.  افزایش فشار خون
  8.  پوکی استخوان
  9.  زخم معده یا مشکلات گوارشی
  10.  ریزش مو یا نازک شدن موها

 

علائم روانی و عصبی:

  1.  اضطراب و بی‌قراری
  2.  بی‌خوابی یا خواب ناآرام
  3.  تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی
  4.  افسردگی یا احساس غم بی‌دلیل
  5.  کاهش تمرکز و حافظه کوتاه‌مدت

 

علائم متابولیکی و داخلی:

  1.  افزایش قند خون (ممکن است به دیابت منجر شود)
  2.  کاهش سیستم ایمنی (افزایش احتمال ابتلا به عفونت‌ها)
  3.  اختلال در چرخه قاعدگی در زنان
  4.  کاهش میل جنسی در مردان و زنان
  5.  تاخیر در ترمیم زخم‌ها

نکته مهم:

وجود برخی از این علائم لزوماً به معنی بالا بودن کورتیزول نیست، اما اگر چند مورد از آن‌ها به‌صورت مزمن دیده شوند، بهتر است با پزشک متخصص غدد مشورت شود و آزمایش سطح کورتیزول (خون، ادرار یا بزاق) انجام شود.

 

کورتیزول‌ پایین نشونه چیست؟

کورتیزول پایین که در پزشکی به آن هیپو‌کورتیزولیسم گفته می‌شود، معمولاً نشانه‌ی اختلال در عملکرد غده فوق‌کلیه یا محور هیپوتالاموس–هیپوفیز–آدرنال (HPA axis) است. این حالت می‌تونه جدی و خطرناک باشه و در صورتی که درمان نشه، به عوارض شدید منجر بشود.

مهم‌ترین بیماری مربوط به کورتیزول پایین:

بیماری آدیسون (Addison’s disease)

در این بیماری، غده فوق‌کلیه نمی‌تونه به‌اندازه کافی کورتیزول تولید کنه. در برخی موارد هم ممکنه علت، مشکل در مغز یا غده هیپوفیز باشه که فرمان ترشح کورتیزول رو نمی‌فرسته.

علائم رایج کورتیزول پایین

علائم رایج کورتیزول پایین به چند دسته عمومی، جسمی و عدم تعادل الکترولیتی و ... تقسیم می‌شود؛ که در ادامه برایتان نام بردیم.

علائم عمومی و روانی

  • خستگی مزمن و بی‌انرژی بودن
  • افسردگی یا اضطراب
  • عدم تمرکز و کندی ذهن
  • کاهش انگیزه

علائم جسمی

  • کاهش وزن ناخواسته
  • ضعف عضلانی
  • کاهش اشتها
  • فشار خون پایین (به‌ویژه هنگام ایستادن → سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم)

عدم تعادل الکترولیتی

  • کاهش سدیم خون (هیپوناترمی)
  • افزایش پتاسیم خون (هیپِرکالمی)

علائم پوستی

  • تیرگی غیرطبیعی پوست (به‌ویژه در چین‌های بدن، زانو، آرنج، لثه‌ها و جای زخم) ← مخصوص بیماری آدیسون

علائم شدید (در بحران آدرنال)

  • تهوع و استفراغ
  • درد شکم یا کمر
  • کاهش شدید فشار خون
  • بی‌هوشی یا شوک آدرنال (وضعیت اورژانسی)

تشخیص

تشخیص کورتیزول پایین از طریق آزمایش خون، ادرار ۲۴ ساعته، یا آزمایش تحریک ACTH انجام می‌شه. پزشک معمولاً هورمون‌های دیگر مثل ACTH و الکترولیت‌ها رو هم بررسی می‌کنه.

درمان

  • در صورت تشخیص بیماری، درمان معمولاً شامل مصرف داروهای جایگزین هورمونی مثل:
  • هیدروکورتیزون
  • پردنیزولون
  • فلودروکورتیزون (برای جایگزینی آلدوسترون در موارد خاص)

در برخی موارد، فرد باید تا آخر عمر دارو مصرف کنه و همیشه یک کارت یا دستبند هشدار پزشکی داشته باشه، مخصوصاً اگر در معرض بحران آدرنال قرار بگیرد.

 

راه های کاهش سطح کورتیزول

کاهش سطح کورتیزول (به‌ویژه اگر به‌دلیل استرس مزمن بالا رفته باشد) معمولاً از طریق اصلاح سبک زندگی، تغذیه مناسب، خواب کافی و در برخی موارد، درمان پزشکی انجام می‌شود. در ادامه، مؤثرترین راه‌ها برای کاهش کورتیزول رو به‌طور کامل آماده کردیم.

کاهش استرس (عامل اصلی بالا رفتن کورتیزول)

مدیتیشن و تمرینات تنفس عمیق: کاهش فعالیت محور HPA و کاهش کورتیزول

یوگا و آرام‌سازی ذهن

زمان‌بندی منظم برای استراحت و تفریح

وقت گذراندن با عزیزان یا در طبیعت

محدود کردن تماس با اخبار یا شبکه‌های اجتماعی پراسترس 

بهبود کیفیت خواب

کورتیزول باید شب‌ها کاهش یابد تا بدن استراحت کند. خواب ناکافی باعث افزایش سطح آن می‌شود.

هر شب ۷ تا ۹ ساعت خواب کافی و منظم

 خاموش کردن وسایل الکترونیکی حداقل ۱ ساعت قبل از خواب

داشتن روتین خواب ثابت و آرامش‌بخش

ورزش منظم و کنترل‌شده

ورزش‌های هوازی ملایم مثل پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا به کاهش کورتیزول کمک می‌کنند.

ورزش شدید و طولانی‌مدت (به‌خصوص بدون ریکاوری مناسب) ممکن است کورتیزول را افزایش دهد.

تغذیه سالم و منظم

پرهیز از شکر زیاد، کافئین زیاد و غذاهای فرآوری‌شده

مصرف خوراکی‌هایی که در کاهش کورتیزول نقش دارند، مثل:

میوه‌ها و سبزیجات تازه

چای سبز

شکلات تلخ (به‌مقدار کم)

غذاهای سرشار از امگا-۳ (مثل ماهی‌های چرب، گردو و تخم کتان)

پروتئین باکیفیت (مثل تخم‌مرغ، مرغ، ماست یونانی)

مصرف مکمل‌ها (با مشورت پزشک)

آشواگاندا (گیاه دارویی مؤثر در کاهش استرس و کورتیزول)

روغن ماهی (امگا ۳)

منیزیم (کمبود آن ممکن است با افزایش کورتیزول مرتبط باشد)

فسفاتیدیل‌سرین (ماده‌ای که در تنظیم کورتیزول مؤثر است)

 

مدیریت افکار و احساسات

درمان شناختی–رفتاری (CBT) برای مدیریت افکار استرس‌زا

نوشتن احساسات یا ژورنال‌نویسی برای تخلیه فشار ذهنی

تمرین شکرگزاری (مثلاً نوشتن روزانه ۳ چیز مثبت) – اثبات شده که باعث کاهش کورتیزول می‌شود.

پرهیز از مصرف طولانی‌مدت کورتون‌ها بدون تجویز پزشک

داروهای کورتونی مثل پردنیزولون، اگر طولانی‌مدت و بدون نظارت مصرف شوند، سطح کورتیزول را به‌شدت بالا می‌برند.

 

تفاوت کورتیزول بالا و پایین در بدن

کورتیزول بالا (هایپرکورتیزولیسم)

کورتیزول بالا معمولاً به دلیل استرس مزمن، مصرف طولانی‌مدت داروهای کورتونی (مثل پردنیزولون)، یا بیماری کوشینگ ایجاد می‌شه. در این حالت، بدن بیش از حد کورتیزول ترشح می‌کنه، که باعث ایجاد علائم زیر می‌شه:

  • افزایش وزن، به‌ویژه در ناحیه شکم، صورت (صورت گرد یا ماه‌گونه) و پشت گردن
  • افزایش فشار خون
  • افزایش قند خون که ممکنه منجر به دیابت بشه
  • کاهش قدرت سیستم ایمنی و افزایش احتمال ابتلا به عفونت‌ها
  • نازک شدن پوست، ایجاد ترک‌های بنفش‌رنگ روی شکم و ران‌ها، و کبودی آسان
  • ریزش مو، آکنه و اختلالات هورمونی
  • بی‌خوابی، اضطراب، تحریک‌پذیری و اختلالات خلقی
  • ضعف عضلات، به‌ویژه در دست‌ها و پاها
  • قطع قاعدگی در زنان و کاهش میل جنسی

 

کورتیزول پایین (هیپو‌کورتیزولیسم)

کورتیزول پایین اغلب به دلیل نارسایی غده فوق‌کلیه (مثلاً در بیماری آدیسون)، اختلال در هیپوفیز یا قطع ناگهانی داروهای کورتونی رخ می‌ده. در این حالت، بدن نمی‌تونه کورتیزول کافی تولید کنه و علائم زیر ظاهر می‌شن:

  • خستگی مزمن و ضعف شدید
  • کاهش وزن و کاهش اشتها
  • افت فشار خون، مخصوصاً هنگام ایستادن که ممکنه باعث سرگیجه و سیاهی رفتن چشم بشه
  • تیرگی غیرطبیعی پوست در نواحی چین‌خورده مثل زانو، آرنج، انگشتان و لثه‌ها
  • افسردگی، بی‌انرژی بودن و عدم تمرکز
  • کاهش سدیم خون و افزایش پتاسیم (اختلال الکترولیتی)
  • در موارد شدید: حالت تهوع، استفراغ، درد شکم، بی‌هوشی یا شوک آدرنال که یک وضعیت اورژانسیه

کورتیزول بالا معمولاً باعث تحریک سیستم بدن و افزایش فعالیت‌ها می‌شه (مثل فشار خون، قند خون، چربی شکمی و بی‌خوابی)، در حالی که کورتیزول پایین باعث کندی عملکرد بدن، خستگی، کاهش فشار خون، و بی‌حالی مزمن می‌شود.

هر دو حالت (چه بالا و چه پایین بودن کورتیزول) می‌توانند خطرناک باشند و نیاز به تشخیص پزشکی و درمان مناسب دارند.

 

نتیجه‌گیری

کورتیزول یکی از مهم‌ترین هورمون‌های بدن انسان است که نقش کلیدی در مدیریت استرس، تنظیم متابولیسم، عملکرد سیستم ایمنی، تعادل فشار خون و چرخه خواب و بیداری دارد. این هورمون باید در سطحی متعادل و کنترل‌شده در بدن ترشح شود، زیرا چه افزایش بیش از حد آن (در شرایطی مانند استرس مزمن یا بیماری کوشینگ) و چه کاهش غیرطبیعی آن (در بیماری‌هایی مانند آدیسون)، هر دو می‌توانند آثار منفی و گاه جدی بر سلامت جسم و روان انسان بگذارند.

افزایش کورتیزول معمولاً با علائمی مانند چاقی شکمی، بی‌خوابی، ضعف عضلانی، افزایش فشار و قند خون همراه است، در حالی که کاهش آن منجر به خستگی مزمن، کاهش فشار خون، تیرگی پوست و اختلالات خلقی می‌شود. بنابراین، شناخت نقش کورتیزول و آگاهی از علائم اختلال در ترشح آن، می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان به‌موقع این اختلالات ایفا کند.

در نهایت، داشتن سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب، خواب کافی، مدیریت استرس و فعالیت بدنی منظم، بهترین راه برای حفظ تعادل هورمونی از جمله کورتیزول در بدن است.

اشتراک گذاری :

مقالات مرتبط

 اپلیکیشن کالری شمار نوین فیتنس
اپلیکیشن کالری شمار
نوین فیتنس